Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το
1296.
Πολύ νέος έγινε μοναχός στο Άγιο Όρος.
Στη Θεσσαλονίκη φθάνει το 1325 με
άλλους 12 μοναχούς. Χειροτονείται ιερέας και αναχωρεί για έρημο τόπο κοντά στη
Βέροια. Επιστρέφει και πάλι, αργότερα, στο Άγιον Όρος για να συγκρουσθεί με τις
μη ορθόδοξες ιδέες του Βαρλαάμ του Καλαβρού και εκφράζει την πνευματική
εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας περί των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Οι
ενέργειες αυτές αγιάζουν τον άνθρωπο, που ζει με απλότητα, μετάνοια και
ταπείνωση, ασκούμενος διαρκώς και μετέχων στα σωστικά μυστήρια της ιεράς
εξομολογήσεως και της Θείας Ευχαριστίας.
Το 1346 ο Άγιος χειροτονείται Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης,
ποιμαίνει και αναγεννά πνευματικά την πόλη.
Κοιμήθηκε το Νοέμβριο του 1359 και ενταφιάσθηκε στον Ιερό
καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας.
Με συνοδική πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Κωνσταντινουπόλεως, η πρώτη που εκδόθηκε μέχρι τότε, ανακηρύσσεται και επίσημα
Άγιος της Εκκλησίας μας, δέκα χρόνια μετά την κοίμησή του.
Σήμερα μέσα στον μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Θεσσαλονίκης,
αριστερά της εισόδου φυλάσσεται το Ιερό λείψανο του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.
Η μνήμη του εορτάζεται δυο φορές το χρόνο, στις 14 Νοεμβρίου
και τη Β' Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
(απόσπασμα από το βιβλίο "Η Εν Χριστώ Ζωή κατά
τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά", επιμέλεια Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος Αλεξίου)
