Σκόπελος Ενορία Παναγίας Φανερωμένης

Κάθε φορά που βρισκόμαστε, ως μέλη της Εκκλησίας, σ’ αυτή την κοινή πορεία, που η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής μας καλεί, μας φαίνεται πως μας περιμένει δυσκολία μεγάλη. Η νηστεία και οι ακολουθίες φαντάζουν εμπόδια, που οι δυνάμεις μας δεν θα αντέξουν. Όμως γρήγορα ανακαλύπτουμε πως πίσω από τον πειρασμό αυτό ξεπροβάλλει μια γλυκύτητα, μια βαθειά ανάπαυση. Νιώθουμε πως η πορεία αυτή προχωρά πιο εύκολα απ’ ό,τι περιμέναμε και πως την απολαμβάνουμε. Γιατί, τόσο η νηστεία όσο και οι πολλές ακολουθίες, δεν γίνονται βάρη αλλά δυνατότητες που ευκολύνουν την πορεία και τη χαροποιούν. Ό,τι και να πει κανείς για θέματα εμπειρικά, δεν θα καταφέρει να εξηγήσει τελείως, αν ο άλλος δεν τα ζήσει. Το «γεύσασθε και ίδετε» της Αγίας Γραφής είναι αλήθεια! Έτσι και η Σαρακοστή ως πορεία, κατανοείται, όταν νηστέψουμε κι όταν συμμετέχουμε, ανάλογα με τις συνθήκες που ζει ο καθένας, στα Μεγάλα Απόδειπνα, στις Προηγιασμένες, στους Χαιρετισμούς, στις Λειτουργίες. Τότε συν-πορευόμαστε με τους άλλους και η συν-πόρευση προκαλεί δύναμη, χαρά, αίσθηση κοινής πνευματικής ζωής που είναι Βασιλεία Θεού. Ασφαλώς η κάθε πορεία έχει τις δυσκολίες και τους πειρασμούς της. Γι’ αυτό χρειάζεται η γνώση και η πείρα όσων τη βάδισαν. Οι Άγιοι Πατέρες και όσοι χριστιανοί έζησαν με συνέπεια τη Μ. Σαρακοστή μας προειδοποιούν ότι ο διάβολος πολεμά ύπουλα και με μαεστρία αυτούς που προσπαθούν να νηστέψουν, ν’ αγωνιστούν, να πορευτούν «το στάδιο των αρετών». Η επιμονή όμως, η υπακοή και η ταπείνωση, μαζί με την καρδιακή προσευχή, θα συνθλίψουν τις παγίδες του και τότε θα φτάσουμε με χαρά στην ολόφωτη νύκτα του Πάσχα. Είναι αλήθεια ότι οι συνθήκες ζωής μας σήμερα δεν βοηθούν στην ηρεμία, στη σιωπή, στην αυτοσυγκέντρωση. Κάτι που στο παρελθόν ήταν δεδομένο, σήμερα θα πρέπει να το παλεύεις για να το έχεις. Ίσως είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε πως η άσκηση της εποχής μας συνίσταται στην προσπάθεια να μαζέψουμε το νου που διασκορπίζεται σε πολλές υποθέσεις· να σιωπήσουμε από τις περιττές και άσκοπες κουβέντες στα τηλέφωνα και στις συναντήσεις· να μελετήσουμε την Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των Πατέρων – που τα βρίσκουμε εύκολα – φιλοσοφώντας κάποιες φορές τα γραφόμενα. Η Εκκλησία δεν ζητά να κάνουμε τα ακατόρθωτο. Ζητά να γίνει αυτό που μπορεί ο καθένας, καταθέτοντας έτσι τη θέληση και την επιθυμία του να ζήσει τη ζωή του Χριστού. Οι όποιοι πειρασμοί θα φύγουν όπως τα σύννεφα που κρύβουν τον ήλιο. Σημασία έχει ο ήλιος. Ας μην τονίζουμε τις όποιες δυσκολίες, μένοντας σ’ αυτές χωρίς να βαδίζουμε με θάρρος. Στο τέλος της πορείας, όσο κουραστική και να είναι, βρίσκεται η εμπειρία της Αναστάσεως, που καμιά δυσκολία και κανένας πειρασμός δεν μπορεί να καλύψει τη χαρά της. Ο Χριστός έφτασε στην Ανάσταση με αίμα και δάκρυ, με πόνο ψυχικό και σωματικό, μέσα από το Σταυρό και τον Τάφο. Η δική μας πορεία προς την Ανάστασή Του δεν έχει τις δυσκολίες Του. Ας πορευτούμε λοιπόν με μετάνοια, σταδιακά και σταθερά, μαζί με τους αδελφούς μας, την πορεία της Μ. Σαρακοστής για να φτάσουμε στην «εορτή των εορτών», στο Πάσχα του Κυρίου και το δικό μας.